موعظه انجیل در مراسم تشییع جنازه

مفیدترین توصیه ای که تابحال در یافت کردم، در رابطه با موعظه در مراسم تشییع جنازه فردی که نمی شناسم، این بود که: ” آنها را به سوی بهشت (آسمان) موعظه نکن. آنها را به سوی جهنم موعظه نکن. فقط انجیل را برای افراد حاضر در جلسه موعظه کن.” با این قاعده ما تکلیف خود را انجام داده ایم، بدون توجه به نوع تشییع جنازه ای که انجام می دهیم. به شکل عجیب و طعنه آمیزی، اگر چه تمرکز ما بر به یاد آوردن و جشن گرفتن زندگی شخص متوفی می باشد، اما مراسم تشییع جنازه نهایتاً برای افراد حاضر در مجلس می باشد.

در این موعظه باید انجیل به طور واضح موعظه شود. فقط زمانی که ما شخصاً از ایمان شخص مطمئن هستیم می توانیم با خیال راحت در مورد پاداش آسمانی که او دریافت خواهد کرد، صحبت کنیم. اگر در ذهن خود نسبت به این مسأله مطمئن نیستید، که در واقع همان شرایطی است که باید برای مراسم تشییع جنازه فردی که هرگز ملاقاتش نکرده اید موعظه کنید، در این شرایط بهترین کار این است که بر روی انجیل برای شنوندگان خود تمرکز کنید. بهتر این است که وسوسه تسلّی کاذبی را که هیچ پایه و اساسی برای آن ندارید، کنار بگذارید.

موعظه در مراسم تشییع جنازه نباید بیش از 20 دقیقه باشد و باید این سه مقوله را نمایان سازد، ترجیحاً از یک متن یا متونی از کتاب مقدس توضیح داده شود:

1 ) نیاز به محزون بودن را بپذیر.

داستان عیسی که ایلعازر را از مردگان برخیزانید ( یوحنا 11) به طور خاص برای این قسمت مفید می باشد. اگر عیسی به خاطر از دست دادن یک دوست گریه می کند، ما هم باید این کار را بکنیم. من اغلب در مورد پدرم صحبت می کنم که من و همسرم را کنار خود نشانید، وقتیکه فهمید دومین نوزاد ما سقط شده است؛ او ما را نصیحت کرد که زمانی را صرف غم و اندوه خود کنیم، به ما یاد داد که چطور این کار را انجام دهیم.

هرگز تصور نکنید که مردم می دانند که نیاز به حزن و اندوه یک عمل صحیح و مناسب می باشد، یا اینکه آنها می دانند که چطور با صحبت کردن در مورد عزیز از دست رفته خود، از این غم و اندوه خود عبور کنند. واقعیت امر این است که بسیاری از افراد نمی خواهند در مورد آنها صحبت کنند، به خاطر رنج و آسیبی که در این از دست دادن احساس می کنند. سالها بعد، بسیاری از کشیشان درمی یابند که غالباً وقتی افراد به ارزش این مراحل پی می برند، نهایتاً می توانند از غم و اندوه خود با راهنمایی های کشیش خود عبور کنند.

2 ) امید انجیل را به طور واضح بشناسانید.

امید حقیقی در میان غم و اندوه نمی تواند جدا از امیدی باشد که ما در انجیل داریم. به همین دلیل است که بخش دوم و سوم موعظه در مراسم تشییع جنازه بر شخص مسیح و کار او تمرکز می کند. هر متنی را که برای موعظه انتخاب می کنید، این اطمینان را داشته باشید که قادر خواهید بود تمرکز آن را به سوی موارد شفاف انجیل سوق دهید: قدوسیت خدا، گناهکار بودن انسان و لایق داوری بودن، انسان بودن کامل مسیح و کار کفاره برای نجات ما، و پاسخ ضروری ما به توبه و ایمان به مسیح.

3 ) از شنوندگان خود دعوت کنید که به انجیل پاسخ دهند.

برای انجام این کار به صورت صحیح و مؤثر، باید به این شکل خود را آماده کنید که تا جاییکه ممکن است شنوندگان خود و شخص متوفی را بشناسید. باید این پیش فرض را داشته باشید که مسیحیان و غیر مسیحیان در مجلس حضور دارند. باید این پیش فرض را داشته باشید که همه آنها پیش فرضی نسبت به دریافت حیات جاودانی دارند. به عنوان نمونه، من مراسم تشییع جنازه ای را برگزار کردم که در آن نود درصد از افراد حاضر کاتولیکهای متعهد بودند، و در موردی دیگر اکثر حاضران مورمونها بودند، و در موردی دیگر هیچ یک از حضار هرگز پای خود را به کلیسا نگذاشته بودند.

در هر موردی، من انجیل را به طور واضح توضیح دادم، از شنوندگان دعوت کردم که از گناهانشان توبه کنند، به مسیح ایمان آورند، و به او اعتماد کنند. با اینحال، در هر یک از این شرایط متفاوت، روش من برای دعوت آنها برای پاسخ به انجیل متفاوت بود، روش من بستگی به پیش فرض آنها از درک “خبر خوش” داشت. آنها را نصیحت کن که محزون و غمگین شوند. انجیل را به طور ساده و واضح موعظه کن. کمک کن که آنها نیاز خود به مسیح را درک کنند، چون مرگ آنها هم پیش رو می باشد. آنها را به توبه و ایمان دعوت کن.