شاگرد سازی، مسیحیت عادی و معمولی می باشد

کار شما به عنوان یک مسیحی چیست؟ اگر خدا فهرستی از کار شما در زندگی مسیحی ارائه می داد، فکر می کنید که چه چیزهایی را شامل می شد؟

تکلیف شاگرد سازی در مرکز کار مسیحی قرار دارد. ما به وضوح این را در کلمات خداوند پیش از صعودش می خوانیم:

و عیسی آمد و به آنها گفت،”تمامی قدرت در آسمان و بر زمین به من داده شده است. پس رفته، همه امتها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح القدس تعمید دهید. و ایشان را تعلیم دهید که همه اموری را که به شما حکم کرده ام حفظ کنند و اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما می باشم. آمین.” ( متی 28 : 18 – 20).

شاگرد سازی چه مفهومی دارد؟ شاگرد کسی است که تعلیم می گیرد و از عیسی پیروی می کند. وقتی ما شاگرد می سازیم، کاری می کنیم که افرادی که از عیسی پیروی نمی کنند، به نزد او آمده و از او پیروی کنند (گرویدن) و بعد به آنها تعلیم می دهیم که با امانتداری در هر بخشی از زندگی خود از عیسی پیروی کنند (بلوغ).

بسیاری از مسیحیان این را می شنوند و آنرا در فایلهای آرمانگرایی خود در کُمد قرار می دهند. قطعاً من دوست دارم که مردم را شاگرد سازی کنم، اما واقعاً نمی توانم. آنها فکر می کنند که شاگرد سازی فوق از توان آنهاست. آیا این حقیقت دارد؟ آیا شاگرد سازی فقط برای کشیشان، مشایخ، و افراد “بالغ” می باشد؟ یا برای همه می باشد؟

این نکته اصلی من است: شاگرد سازی، مسیحیت عادی و معمولی است. پایه و اساس مسیحیت است. مانند یادگیری شمردن و گفتن الفبای زبان خودتان در قلمرو طبیعی، به ندرت بخشی از زندگی مسیحی را پیدا می کنید که با شاگرد سازی در تماس نباشد. تا جاییکه مسیحیت مربوط به ایمان جماعت می شود، می توان گفت که مسیحیت، ایمانی است که شاگرد سازی می کند.

وقتی در مورد شاگرد سازی می شنوید، ممکن است نمونه های متفاوت بسیاری در اطراف ما باشد. بعضی از افراد اصرار دارند که یک کتابی را بخوانیم، به صرفِ قهوه با یکدیگر ملاقاتی داشته باشیم، با هم غذا بخوریم، ورزش کنیم و غیره. همه اینها ممکن است به کار شاگرد سازی کمک کند، اما یک پیش نیاز یا عنصر ضروری نیست. عیسی هرگز به ما برنامه ای نداد که از آن پیروی کنیم، بلکه او نمونه و الگوی خودش را به ما داد و یک حُکم وسیع و گسترده که آنرا انجام دهیم. در نتیجه، ما آزادی عظیم و بارِ عظیمی برای شاگرد سازی داریم.

این به چه شکلی می باشد؟ وقتی عیسی به ما فرمان می دهد که شاگرد بسازیم، او می خواهد که در حضور دیگران در اطاعت از او زندگی کنیم (در حضور ایمانداران و غیر ایمانداران). این زندگی هدفمند، می خواهد ارزش و قدرت مسیح را به دیگران نشان دهد. به طور خلاصه، ما اجازه می دهیم که مردم داخل شوند و ببینند که ما چگونه ایمان مسیحی را زندگی می کنیم.

اجازه بدهید که نمونه هایی را عنوان کنم:

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که پسری می خواهد ازدواج کند اما نمی داند چگونه این کار را انجام دهد. او از برادر دیگری راهنمایی و کمک می گیرد. این برادر او را به نهار دعوت می کند و در مورد بعضی از قواعد موجود در کتاب مقدس و قواعد عملی با او صحبت می کند. بعد خود را متعهد می کند که برای او دعا کند، برای پاسخ به سؤالات او در دسترس باشد، و گاهگاهی با هم ملاقات کنند تا در مورد پیشرفتش صحبت کنند.

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که مادری با دو بچه کوچک، چیزی که از خواهر دیگری در کلیسا قرض گرفته بود، از دستش می افتد. وقتی شخصی این وسیله را از روی زمین بر می دارد تا به او بدهد، فرصتی پیدا می کنند تا با هم صحبت کنند و این مادر جوان احساس ضعف و شکست خود را برای رسیدن به استاندارد خود برای مادری کردن بیان می کند. خانم دیگر به او گوش می دهد، آیه ای را به او یاد آوری می کند، با او دعا می کند، و بعد به طور پیوسته از انجیل به این مادر دلگرمی می دهد.

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که پدری به خانمی که لباسهای خیلی باز پوشیده اشاره می کند و به پسران نوجوان خود می گوید که آنچه آنها می بینند، زیبایی نیست. او به آنها توضیح می دهد که زیبایی چیست، در حالیکه آنرا به شخصیت خدا و اراده او متصل می کند. او در مورد زیبایی حقیقی که خدا از آن خشنود می شود، با آنها صحبت می کند، آنرا به آنها نشان می دهد و بر آن تأکید می ورزد. (اول پطرس 3 : 3 – 4).

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که برادری متوجه می شود که برادر دیگری به سختی به دنبال کار و شغل خود بوده و خانواده و خدمت روحانی را نادیده می گیرد. او در کنار این برادر حاضر می شود که به او یاد آوری کند که گنجینه حقیقی و ماندگار چیست و دیدگاه صحیح و مناسب درباره کار و شغل چه می باشد.

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که مادری با بچه هایش در پارک است. یک لحظه بچه هایش سرکشی می کنند و او با صبر و فیض اما با امانتداری، فرزندانش را تأدیب می کند. چشمان بسیاری در اطراف به او دوخته شده است. زنان ایماندار و غیر ایماندار، هر دو، مشتاقند که بیشتر در این مورد بدانند. مکالمات شروع می شود و به زودی میوه روح به ارزش بی نظیر مسیح اشاره می کند.

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که مادری که در خانه به بچه هایش درس می دهد، در وقت آزاد خود به کافی شاپ همیشگی خود می رود، به این امید که دوستان جدیدی پیدا کند و دری برای در میان گذاشتن انجیل باز شود.

شاگرد سازی زمانی اتفاق می افتد که خانم مجرّدی احساس می کند که خانم دیگری از مجرّد بودن خود ناراضی است. او از این فرصت استفاده می کند تا به کنار این شخص رفته و با نیکویی انجیل، او را تشویق و دلگرم کند.

اینها فقط اتفاقات روزمره و عادی می باشد. در حقیقت، من آنها را در زندگی معمولی و عادی افراد در خانواده کلیسایمان دیده ام. این یک کار معمولی و عادی می باشد که کلیسا را به سوی جلو و به سوی بلوغ پیش می برد، در حالیکه آنرا از شکستگی روحانی حفظ می کند.

“بلکه هر روزه یکدیگر را نصیحت کنید مادامی که “امروز” خوانده می شود، مبادا احدی از شما به فریب گناه سخت دل گردد. از آنرو که در مسیح شریک گشته ایم اگر به ابتدای اعتماد خود تا به انتها سخت متمسّک شویم. ” ( عبرانیان 3 : 13 – 14).

شاگرد سازی باید یک کار عادی برای ایمانداران باشد. شما می توانید بگویید که مسیحیت چیزی بیش از شاگردی است، اما چیزی کمتر از آن نیست. ما نگهدارنده و حافظ برادر خود هستیم. این در فهرست کاری ما عنوان شده است.