به غیرمسیحیان، مسیحیان، و اعضای کلیسا موعظه کن

واعظان به چه کسی موعظه کنند؟ من اخیراً چند کتاب درباره موعظه از قفسه کتابخانه برداشتم و متوجه شدم که به ندرت به این سؤال اشاره شده است. به نظر می رسد که واعظان بیشتر نگران سبک موعظه خود هستند.

هنوز، تعدادی از کشیشان هستند که به شنوندگان توجه می کنند و می خواهند تمرکز خود را بر روی دو دسته از جمعیت قرار دهند: غیرکلیسایی ها و پُست مُدرنها. گوردون- کانوِل، رئیسِ جیمز اِمِری وایت، شبان کلیسای جماعت مِک لِنبرگ در شارلوت، کارولینای شمالی، یک بار گفت که او صریحاً غیرایمانداران را هدف قرار می دهد. در مصاحبه سال 1999 آن را به این شکل بیان کرد:

مِک لِنبرگ، یک کلیسایی است که هدفش جستجوگران هستند، که تأسیس شده تا… تمرکزش را بر روی افراد غیرکلیسایی قرار دهد. واضح است که با هدف قرار دادن جستجوگران، منظور من این است که نقاط ورودی کلیسا هم برای افراد غیرکلیسایی طراحی شده است. به هر شکل، طریق یا فُرمی که بتوانیم به آنها تکانی بدهیم وقتیکه در حال جستجو هستند، یا سعی کنیم به آنها کمک کنیم تا جستجوگران فعالی بشوند. چون همه افراد غیرکلیسایی، یک جستجوگر نیستند.{ 2 }

چون موعظه یکی از این ” نقاط ورودی” می باشد، وایت از بیل هایبِلز، باب راسِل، و ریک وارِن الگوبرداری می کند، افرادی که خودشان را از واعظان دیگر جدا کرده اند تا توانایی خود را برای صحبت با غیرکلیسایی ها به کار ببرند. {2 }

گروه دیگری از نویسنده ها تأکید می کنند بر اهمیت موعظه به طرز فکر پُست مدرن. کشیش سابق، برایان مک لارِن گفته که اندیشه کردن در مورد بیزاری پُست مدرن از قدرت جلبِ توجه و تجزیه و تحلیل جزئی، در عین حال تمایل به درستی و روایت کردن، بر روی موعظه او در سال 2001 تأثیر گذاشت. اکنون، روایت کردن و درستی، بخش مرکزی موعظه او هستند. { 3 }

این دو نمونه عده ای از ما را عصبی می کند. وقتی یک واعظ زیاد از حد می خواهد که خود را با شنوندگانش وفق بدهد، خودِ پیغام به مخاطره می افتد، همانطور که در دو موردِ، حساس بودن نسبت به جستجوگران و کلیساهای در حال توسعه دیده می شود. هنوز هم واعظ برای افراد واقعی موعظه می کند، افرادی که غیرکلیسایی هستند، پست مدرن هستند و هر چیز دیگری که ممکن است به فکر ما برسد. چالش در اینجاست که به انواع مختلفی از افراد که در جماعت نشسته اند، فکر کنیم. این مقاله، با فروتنی سعی دارد که همین کار را انجام دهد. من پیشنهاد می کنم که وقتی کشیشان موعظه می کنند، سه دسته از افراد را در ذهن داشته باشند.

 

به افرادی که ایمان نیاورده اند موعظه کن

همیشه خوب است که افراد غیرمسیحی را در موعظه یکشنبه صبح خود در نظر بگیرید، حتی اگر کلیسای شما کوچک است و غیرمسیحیان در آنجا حضور ندارند. کلیسای من بزرگ نیست، اما من هنوز هم این مسئله را در نظر می گیرم که شاید بعضی از افرادی که روی نیمکت نشسته اند هنوز مسیح را نمی شناسند. بعضی از آنها مسیحیان اسمی هستند، افرادی که شاید به مسیح اعتراف کرده اند و سالها در کلیسا حاضر شده اند، اما هنوز نیاز به تولد تازه دارند تا حیات واقعی بیابند. شاید عده ای دیگر غیرمسیحیانی هستند که اعضای ما آنها را دعوت کرده اند. عده ای هم از خیابان عبور کرده و در پاسخ به کارتی که کلیسا به آنها داده یا از طریق یک آگهی، وب سایت، یا با دیدن ساختمان به داخل کلیسا آمده اند. به عبارت دیگر، غیرمسیحیان خواهند آمد.

بعد چه کار کنیم؟

انجیل را واضح و روشن کنید.

این مسئولیت واعظ است که انجیل را واضح و روشن کند و کلام خدا را باز کند. پولس می نویسد،

” زیرا اگر به زبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت. چونکه به دل ایمان آورده می شود برای عدالت و به زبان اعتراف می شود بجهت نجات.” ( رومیان 10 : 9 – 10)

روی هم رفته، ما خادمان انجیل هستیم. لازم نیست که در هر موعظه ای انجیل به یک شکل اعلام شود. اما به هر شکلی که توضیح داده می شود، کشیش باید از پیغام این را بپرسد که، ” این موعظه چگونه به انجیل اشاره می کند؟” به طوریکه حتی غیرایمانداران هم بتوانند فرق میان یک موعظه انجیل-محور و یک موعظه ای که در انتها اشاره مختصری به انجیل می کند را متوجه شوند.

کلیسای من نزدیک یک دانشکده تربیت کشیشان است، و مردان زیادی تعلیم می بینند تا کشیش شوند، افرادی که اغلب این سؤال را می پرسند، ” آیا باید در همه موعظه ها انجیل مطرح شود؟ ” پاسخ این است، “بله” حداقل به دو دلیل. اول، چون انجیل به هر متنی از آیات کتاب مقدس مفهوم می بخشد، از پیدایش تا مکاشفه. دوم، چون لازم است که غیرایمانداران بدانند که منظور از اینکه ” با دهانت اعتراف کن که عیسی خداوند است و در قلبت ایمان داشته باش که خدا او را از مردگان برخیزانید”، چیست. ( لازم است که مسیحیان هم بارها و بارها این را بشنوند، تا در ایمان رشد کنند!) حتی اگر غیرایمانداران چندین بار انجیل را شنیده باشند، خدا امروز این شخص را به حضور من، به عنوان یک واعظ، آورده است. پس من می خواهم که انجیل، دوباره این شخص را در رابطه با درک او از دنیا، گناه و نجات به چالش بکشاند.

واضح و آشکار کردن انجیل، یکی از مهمترین چیزهایی است که من به عنوان یک کشیش می توانم انجام بدهم.

 

با شرح و توضیح موعظه کن

کشیشانی که نسبت به حضور افراد غیرمسیحی حسّاس هستند، با موعظه مشروح خود به بهترین شکل به آنها خدمت خواهند کرد. غیرمسیحیان می خواهند بدانند که چرا ما به این چیز ایمان داریم. درحالیکه تعالیم و زندگی ما بر پایه کلام خداست، با هدایت غیرکلیسایی ها به سوی کتاب مقدس، با صداقت، امانتداری و با وضوح و روشنی، به بهترین شکل به آنها خدمت می کنیم، همانطور که به مسیحیان خدمت می کنیم.

امروزه، یک جنبشِ نویسنده ها و رهبران کلیسا می گوید که طرز فکر پست مدرن- کلیسایی ها و غیرکلیسایی ها- به بهترین شکل به ” موعظه روایتی” پاسخ می دهند. آنها در این مورد بحث می کنند که مردم، داستان می خواهند. خوب است، من هم داستان دوست دارم. موعظه مشروح باید داستانهای کتاب مقدسی را برای غیرکلیسایی ها فراهم کند، که در عوض داستانی در رابطه با کار خدا برای بشریت را فراهم می کند، که در نهایت داستانی برای زندگی خودشان فراهم می کند. وقتیکه کشیشان می خواهند موعظه مشروح داشته باشند، نباید که فقط از آیات کتاب مقدس استفاده کنند، بلکه باید با این طرز فکر این کار را انجام دهند که ” تصویر ( نقشه) بزرگ خدا” را به شنوندگان نشان بدهند. این یک موعظه برای جستجوگران می باشد! { 4 }

همین جنبش می گوید که طرز فکر پست مدرن به صحت و راستی، اهمیت می دهد. خوب است، من هم صحت و راستی را دوست دارم. این کاملترین بهانه برای موعظه مشروح است. بیایید کمتر به بسته بندی و بیشتر به پیغام فکر کنیم: عیسی چه گفت؟ اشعیا چه نبوتی کرد؟ پولس چه نوشت؟ و امروزه پاسخ این سؤالات چه ربطی به ما دارد؟ این همان چیزی است که غیرایماندارانی که در کلیسای ما حاضر می شوند، از ما می خواهند- حقیقت کتاب مقدسی جلا داده نشده. اینکه در نهایت این حقیقت را بپذیرند یا نه، موضوعی است بین آنها و خدا؛ اما آنچه ما موعظه می کنیم برای غاصبان نیست.{ 5}

 

غیرایمانداران را صید کن

چیزهایی هست که ما می توانیم انجام بدهیم تا موعظه مان را بشارتی بسازیم. شناساندن اعداد بزرگ و کوچکی که به عنوان باب و آیه تقسیم بندی می کند، به افراد غیر کلیسایی کمک می کند. همینطور گفتن اینکه چطور از فهرست کتاب مقدس استفاده کنند. این چه کلام تسلی دهنده ای است برای بازدیدکنندگان غیرایماندار، وقتیکه می بینند دیگران به سرعت عوبدیا را پیدا می کنند!

آشنایی و مقدمه ای در جهت موعظه هم کمک می کند تا پل ارتباطی برای غیرایمانداران ساخته شود، با توضیح مسائل مربوط به متنی که قرار است آشکار شود. به عنوان نمونه، یکشنبه عید قیام سال گذشته، من از لوقا 5 : 33 – 39 موعظه کردم، جاییکه فریسی ها با این موضوع برخورد می کنند که چرا شاگردان عیسی روزه نمی گیرند. عیسی اینطور پاسخ می دهد که مهمانان عروسی تا زمانیکه داماد با آنهاست، روزه نمی گیرند، و بعد او مَثَل ریختن شراب تازه در مشک کهنه را عنوان می کند. عنوان موعظه من این بود، ” آیا مسیحیان خوشحالتر هستند؟” این مقدمه، فرصتی بود برای توضیح اینکه خوشی حقیقی، پایدار و تغییردهنده زندگی، در این است که در حضور داماد قیام کرده، عیسی مسیح، باشیم. آیا مسیحیان کمکی به این مقدمه کردند؟ امیدوارم، اما من می دیدم که این دو یا سه دقیقه، فرصتی خاص برای صید کردن غیرایمانداران بود، افرادی که شاید نیاز به راهنمایی بیشتری داشتند تا دریابند که چرا ما دورِ کلام خدا جمع می شویم.

همه این تمرینهای “کوچک” تأثیر بیشتری بر جماعت هم می گذارد. وقتی ایمانداران درمی یابند که سکوی موعظه نسبت به غیرایمانداران رفتاری دوستانه دارد، آنها بیشتر تمایل پیدا می کنند که دوستان غیرمسیحی خود را بیاورند. این یک اشتباه است که فکر کنیم انجیل-محور بودن به این معناست که نمی توانیم نسبت به جستجوگران حساسیت داشته باشیم.

 

به ایمان آوردگان موعظه کن

به همان اندازه که موعظه کردن به غیرایمانداران مهم است، تکلیف اصلی واعظ در روز خداوند این است که مسیحیان را هدف قرار بدهد. او باید کلیسای محلی را بنا کند؛ و کلیسا باید گوش بدهد، آماده بوده و بخواهد که تسلیم مسیح شود، که سر کلیساست. اینها “شنوندگان” اصلی ما هستند. بنابراین، من وقتی موعظه تهیه می کنم، اول از همه ایمان آوردگان را در ذهن دارم.

پس واعظ چگونه می تواند به مسیحیان اشاره کند؟

 

مسیحیان را سرزنش و تصحیح کن

ما از کتاب یوحنا می دانیم که گناه در زندگی ایماندار پافشاری می کند: ” اگر گوییم که گناه نکرده ایم، او را دروغگو می شماریم و کلام او در ما نیست”. ( اول یوحنا 1 : 10 ) این آیه کمی نیشدار است، انگار یوحنا می دانست که ایمانداران وسوسه می شوند که گناهشان را کوچک بشمارند، تقدیس خود را بزرگ جلوه دهند، و خداوند را انکار کنند. درنتیجه پولس می نویسد، ” تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است”. ( دوم تیموتائوس 3 : 16) بنابراین، وقتی یک شبان به مسیحیان موعظه می کند، حقیقت کلام خدا، ضرورتاً سرزنش کرده و تصحیح خواهد کرد.

هیچ کشیشی دوست ندارد به این عنوان شناخته شود که از تعداد مسیحیان می کاهد. اما امانتداری نسبت به آیات کتاب مقدس نیازمند این است که شخص به موقع سرزنش کند. این یکی از دلایلی است که نشان می دهد دعوت به موعظه نباید به آسانی پذیرفته شود. برای امین بودن نسبت به این تکلیف لازم است که ما از هر متنی که موعظه می کنیم، این سؤال را بپرسیم، ” این پیغام چگونه مسیحیان را سرزنش می کند یا به چالش می کشاند؟” آیا دعا نکردن، غیبت کردن، بت پرستی را به چالش می کشاند؟ ممکن است که پاسخ آن مربوط به جماعت محلی یک کشیش باشد یا برای همه مسیحیان کاربرد داشته باشد. در هر دو مورد، موعظه بدون سرزنش و تصحیح نمی تواند به طور کامل موعظه کتاب مقدسی باشد.

 

مسیحیان را تقویت و دلگرم کن

خوشبختانه موعظه به ایمان آوردگان چیزی بیش از سرزنش و تصحیح است. به این معناست که با کلام خدا، کاری برای تقویت و دلگرمی ایمانداران انجام دهیم. نهایتاً یک ایماندار وابسته به کلام است. همانطور که عیسی گفت، ” انسان نه محض نان زیست می کند، بلکه به هر کلمه ای که از دهان خدا صادر گردد. ” ( متی 4 : 4 ؛ تثنیه 8 : 3 ) به این معناست که وقتی مسیحی وارد یک موعظه می شود، او می آید که با کلام حیات تغذیه شود.

البته که ایماندار می تواند در زمانهای دیگری در طول هفته از کلام خدا تغذیه شود، اما موعظه نقش مرکزی را در این تقویت شدن بازی می کند. به تیطس 1 : 1 – 3 توجه کنید، جاییکه پولس توضیح می دهد که چطور حیات ابدی در کلام خدا، از طریق موعظه خود را ظاهر می سازد. مسیحیان توسط موعظه ها تغذیه شده و تقویت می شوند. سؤالی که باید از هر متنی بپرسیم این است که،” این متن چگونه مسیحیان را تقویت می کند، بلند می کند یا دلگرم می کند؟”

چند تا از چیزهایی که در خدمت موعظه خودم مرا بیش از هر چیزی تشویق و دلگرم می کند این است که: کلیسا جمع می شود چون آنها نیاز به حیاتی دارند که توسط کلام موعظه شده، داده می شود، نه به خاطر اینکه آنها به من احتیاج دارند! این به سادگی، همان تکلیفی است که آنها از من انتظار دارند، آنها مرا مأمور کرده اند که برای آنها غذای روحانی فراهم کنم. چه افتخاری است که توسط خدا استفاده شویم تا تقویت و تغذیه کنیم، بنا کنیم و قوم خدا را با کلامش تهذیب کنیم!

 

مسیحیان را تقدیس کن و قوّت ببخش

پسر دعا کرد که فرزندان پدر تقدیس شوند و بیشتر به شباهت مسیح درآیند. عیسی می دانست که پیروانش همه نوع زحمت و اهانت را تحمل خواهند کرد، به خاطر اینکه کلام او را دریافت کرده اند (یوحنا 17: 14 )، اما او دعا نکرد که آنها از دنیا خارج شوند. بلکه او دعا کرد که آنها تقدیس شوند. مسیحیان چگونه مقدس تر می شوند؟ عیسی دعا کرد، “ایشان را به راستی تقدیس نما. کلام تو راستی است.” ( یوحنا 17:17 ) پیغام خدا، فرزندان خدا را تقدیس می کند. مسیحیان با درک کردن و به کار بردن خبر خوش و همه آیات کتاب مقدس در زندگیشان، مقدس می شوند. ( مقایسه کنید با دوم تیموتائوس 3 : 17) کلام مقدس، افراد مقدس می سازد.

البته که تقدیس، در اصل، کار خداست. او کسی است که در زندگی ایماندار کار می کند. ( فیلیپیان 2 : 13 ؛ عبرانیان 13 : 20 – 21) و او کسی است که همه چیز را فراهم می کند تا مسیحیان او را جلال و حرمت دهند. این دقیقاً همان اتفاقی است که می افتد، وقتیکه او مقدسین را جمع می کند تا حقایق کلامش را بشنوند. عجیب نیست که آنها ترغیب می شوند تا ” محبت کنند و اعمال نیکو انجام دهند”. ( عبرانیان 10 : 24 )

واعظان فرصت پرجلالی در اختیار دارند تا در زندگی گناهکاران به کار برده شوند تا آنها را برای زندگی مسیحی قوّت ببخشند. در مزامیر 1 ، مرد خوشابحالی که از شریعت خدا لذت می برد به درختی نشانده شده نزد نهرهای آب تشبیه شده است، درختی که ثمربخش و قوی است. درک این شباهت کار سختی نیست. یک مسیحی، ثمربخش و قوی است وقتیکه تغذیه می شود و از شریعت خداوند لذت می برد. موعظه ها این نقش را دارند که یک مسیحی را به سوی تأمل و اندیشه در شریعت خدا هدایت کنند. اگرچه واعظ نمی تواند کسی را خوشابحال بسازد ( خدا را شکر که این کار مربوط به خدا و روح اوست! )، اما این افتخار بزرگ نصیبش شده که قوم خدا را از کلام خدا تغذیه کند. واعظ می تواند مانند آن نهرهای آب باشد، با امانتداری کلام خدا را اعلام کند و این درخت را هفته به هفته، ماه به ماه، سال به سال، قوّت ببخشد.

برخلاف یک حسابدار که در آخر هر ماه به حسابها رسیدگی می کند و یا یک CEO که ناظر تبدیل یک شرکت می باشد، کسی چه می داند که آیا یک واعظ هرگز میوه ای را که متولد می شود، زندگیهایی را که تبدیل می شود، قلبهایی را که لمس می شود، خواهد دید! بهترین کار یک کشیش نمی تواند در این طرف آسمان اندازه گیری شود. چنین میوه ای در سبدها جمع آوری نمی شود. اگرچه میوه وجود دارد. کلام موعظه شده خدا، توسط فیضش، گناهکار را تقدیس می کند و قوّت می بخشد و او را برای کار فیض خدا آماده می کند.

 

مسیحیان را به چالش بکش و رشد بده

لازم است که شاگردان در درک و تفسیر آیات کتاب مقدس رشد کنند. آنها تمایل چندانی به دریافت غذا از موعظه ها ندارند، برخلاف افرادی که در اعمال 17 می گوید که اهل بیریه بودند و هر آنچه را که می شنیدند امتحان می کردند تا مطمئن شوند که حقیقت است. موعظه مشروحِ استوار، با دادن چیزی برای تفکر و امتحان کردن، شاگردان را به چالش می کشاند. جیمز دبلیو، از موعظه سطحی انتقاد می کند. یکبار الکساندر گفت،

در این موعظه ها ما حقایق کتاب مقدسی باارزش زیادی را پیدا می کنیم، توضیحات اصیل و لمس کننده بسیار، مباحثات معتبر، نصایح تند و تیز، و مرهمی عالی. به خودی خود مورد توجه قرار گرفته و به عنوان سخنرانی بالای منبر به آن نگاه کرده می شود، به نظر می رسد که به زحمت می توان از آن ایرادی گرفت؛ با اینحال بر اساس توضیحات کتاب مقدس، آنها جداً هیچ هستند. آنها سختی هایی را که در مباحثه نویسندگان الهام گرفته وجود دارد، روشن نمی کنند؛ آنها هیچ دورنمای وسیعی در زمینه موضوع خود ارائه نمی دهند؛ ممکن است که یک عمر این کار را تکرار کنند بدون اینکه بخواهند تا حدودی جماعت خود را تعلیم بدهند که به تفسیر معتبر خو بگیرند. { 6 }

موعظه هایی که مسیحیان را به چالش می کشاند و رشد می دهد، لازم نیست که سنگین باشد یا درک آن سخت باشد ( چنین موعظه ای بیهوده است و بر اساس امانتداری نیست! ) بلکه موعظه هایی که مسیحیان را به چالش می کشاند و رشد می دهد، موعظه هایی است که توسط مردانی موعظه می شود که خود را غرقِ این متن کرده اند. کشیشی که وقت خود را صرف تهیه موعظه می کند، لازم نیست که از متن بپرسد، ” چطور این پیغام مسیحیان را به چالش می کشاند یا رشد می دهد؟ ” – کلام خدا هماهنگ عمل می کند تا اهدافش را به انجام برساند( اشعیا 54 : 10 – 11). تلاش او ثمر خواهد داد، درحالیکه جماعت پاداشِ سعی و کوشش او را درو خواهند کرد.

در کلیسای من، ما سعی می کنیم که نسبت به کتاب مقدس امین باشیم، چه چند آیه کوچک را موعظه کنیم یا کل یک کتاب را در چند موعظه. همانطور که من اخیراً کتاب ایوب را موعظه کردم. برای اولین بار بعد از سالها، شاگردان کالج به کلیسا می پیوندند، چون موعظات، آنها را به چالش می کشاند تا رشد کنند. اخیراً یک زوج مسن به من گفتند که دوست دارند به جلسات بیایند چون می توانند هنگام ناهار در مورد موعظه با هم مباحثات روحانی داشته باشند. من فکر نمی کنم که کسی بگوید که ما برای ارتباط برقرار کردن با دنیا،کار مهیبی انجام می دهیم، و هیچ کس نخواهد گفت که موعظه من هیجان انگیز است. جای زیادی برای رشد وجود دارد. اما با فیض خدا ما کلام خدا را باز می کنیم- و این هیجان انگیز است و زندگیها را تبدیل می کند!

مسیحیان به دنبال موعظاتی هستند که نسبت به آیات کتاب مقدس امین باشد، یعنی موعظاتی که شامل سرزنش و تصحیح کردن باشد، تقویت و دلگرم کردن، تقدیس و قوّت بخشیدن، به چالش کشاندن و رشد دادن.

حال که ما در مورد موعظه به غیرمسیحیان و مسیحیان صحبت کردیم، به نظر می رسد که به طور طبیعی می توان در اینجا توقف کرد. اما واعظ باید نسبت به یک مقوله دیگر هم حساس باشد: اعضای کلیسا.

 

به اعضای کلیسا به عنوان یک بدن متحد موعظه کن

برای اکثر کلیساها، بزرگترین بخش جماعت شامل مردان و زنانی است که خود را به این مکان، به این خدمت، و به یکدیگر متعهد ساخته اند. آیا این موضوع در موعظه شما اهمیتی دارد؟ من فکر می کنم که مهم است. پولس جماعت مقدسین در کولسی را توصیف می کند که، ” و به سر متمسّک شده که از آن تمامی بدن به توسّط مفاصل و بندها مدد یافته و با هم پیوند شده، نموّ می کند به نموّی که از خداست.” ( کولسیان 2 : 19 ) اینها شاگردانی ساده نبودند، بلکه شاگردانی بودند که در کلیسای کولسی ریشه انداخته و با رشدی که از سوی خداست، رشد می کردند. در کولسیان 3 : 15 – 16، پولس ادامه می دهد، ” و سلامتی خدا در دلهای شما مسلّط باشد که به آن هم در یک بدن خوانده شده اید و شاکر باشید. کلام مسیح در شما به دولتمندی و به کمال حکمت ساکن بشود؛ و یکدیگر را تعلیم و نصیحت کنید به مزامیر و تسبیحات و سرودهای روحانی و با فیض در دلهای خود خدا را بسرایید.” توجه کنید که پولس به این کلیسای محلی به عنوان یک بدن اشاره می کند و به آنها یادآوری می کند که آنها با کلام مسیح با هم متحد می شوند. این زمانی انجام می شود که آنها با هم جمع شوند تا از آیات کتاب مقدس سرود بخوانند و موعظه آیات کتاب مقدس را بشنوند.

در اینجا پولس به مسیحیان به عنوان یک فرد اشاره نمی کند، بلکه به عنوان اعضای یک کلیسای مشخص. جمع آنها اتحاد داشت، نه به خاطر اینکه آنها از نظر جغرافیایی به هم نزدیکتر بودند، بلکه به خاطر اینکه کلام مسیح آمد تا در آنها ساکن شود، درحالیکه آنها در یک تعلیم و یک نصیحت سهیم بودند. آنها تحت پوشش یک اقتدار بودند چون مسیح را به عنوان سر خود می شناختند.

همین موضوع امروز در کلیسای محلی هم حقیقت دارد، و یکی از چیزهایی که اتحاد را در بین اعضا ایجاد می کند، موعظه کلام خداست. جان کالوین، وقتیکه کار رسمی واعظ را توصیف می کرد، این نکته را عنوان کرد. واعظ کسی است که اتحاد را وارد بدن می کند. کالوین با اعلام کردن نظر خود در مورد یک امیدِ کلیسا، یک خداوند، یک ایمان، و یک تعمید در افسسیان 4، نوشت،

در این کلمات پولس نشان می دهد که خدمت به انسانها که خدا آن را در کلیسا به کار می برد، یک مسئله حیاتی است که خدا برای اتحاد ایمانداران در یک بدن از آن استفاده می کند… طریقی که او {خدا} کار می کند این است: او عطایایش را از طریق خادمانش در کلیسا توزیع می کند و بعد حضور خودش را در آنجا نشان می دهد، با به کار بردن انرژی روحش، و مانع از این می شود که بیهوده و بی ثمر باشد. به این طریق مقدسین تازه شده و بدن مسیح تهذیب می شود. به این طریق ما در همه چیز در او رشد می کنیم، در او که سر است و به یکدیگر وصل می شویم. به این طریق همه ما وارد اتحاد مسیح می شویم، و وقتی نبوت شکوفا می شود، ما از خادمانش استقبال می کنیم و تعلیم آنها را خوار نمی شماریم. هر که سعی دارد از این طرح و ترتیبِ کلیسایی خلاص شود یا به آن به عنوان یک چیز کم اهمیت اهانت کند، چنین فردی توطئه چیده تا کلیسا را ویران کند. {7}

چرا اینقدر اهمیت دادن به اعضای کلیسا به عنوان یک بدن متحد مهم است، وقتیکه کلیساهای بسیاری با افرادی که اعضا نیستند رشد می کنند؟ چون کتاب مقدس به افرادی که جزئی از کلیسای محلی هستند، اهمیت می دهد، همانطور که می توانیم در رساله های عهدجدید این را ببینیم. زمینه مسیحیت شامل افرادی بود که از پیشینه های مختلف آمده و در انجیل سهیم می شدند- این کلیسا بود. این یک استنباط بنیادی داشت. همانطور که پولس نوشته، ” اگر یک عضو دردمند گردد، سایر اعضا با آن همدرد باشند و اگر عضوی عزّت یابد، باقی اعضا با او به خوشی آیند.” ( اول قرنتیان 12 : 26) این یعنی آستین ها را بالا بزنید و وارد زندگی یکدیگر شوید.

موعظه کتاب مقدسی باید به طور مرتب به مسیحیان اشاره کند، نه فقط به عنوان یک فرد، بلکه به عنوان افرادی که نسبت به یکدیگر متعهد هستند، به عنوان یک بدن محلی مشخص. از هر متنی این را بپرسید: ” این پیغام چگونه در زندگی ما به عنوان یک جماعت ایمانی، کاربرد دارد؟” شاید عجیب باشد که بخواهیم فقط به اعضای کلیسا اشاره کنیم، اما چه دید و رویای جالب توجهی از کلیسا برای غیرکلیسایی ها و برای مسیحیانی خواهد بود که انتخاب کرده اند که فقط برای مدت کوتاهی با کلیسا باشند، به جای اینکه به آن متعهد شوند! کشیش از افرادی که به کلیسا پیوسته اند، قدردانی خواهد کرد و مهمتر از آن، عشق او به کلام خداست که اعضای کلیسایش را با هم متحد می کند، وقتیکه او مستقیماً به آنهایی اشاره می کند که در موعظه متحد هستند.

نتیجه گیری

وقتی در مورد این سؤال تأمل می کنم، ” واعظ به چه کسی وعظ می کند،” کلام پیتر آدام، معاون اسقف سِنت جود( یهود) ، کارلتون در استرالیا، در ذهنم منعکس می شود که نوشت، ” اگر ما خادمان خدا و مسیح هستیم، و خادمان کلام او، پس خواندگی واعظ هم این است که خادم قوم خدا باشد.”  {8} بله، من فکر می کنم که واعظ باید نسبت به غیرکلیسایی ها حساس باشد. اما اگر ما فقط غیرکلیسایی ها را هدف قرار دهیم، ممکن است که پیغام از دست برود یا بسیار رقیق شود و قوم خدا دچار سوء تغذیه شوند. این منظره زیبایی نیست. مهم است که به غیرکلیسایی ها موعظه کنیم، اما مهمتر از آن این است که اول بر روی مسیحیان متمرکز شویم و ارزش صحبت منظم با ایماندارانی که به کلیسای محلی متعهد هستند را به یاد بیاوریم.

 

1. “موعظه به غیرکلیسایی ها: یک مصاحبه با جیمز اِمِری وایت”در موعظه با قدرت: دیدگاههای پویا از بیست مکاتبه کننده برجسته.میشل دودیت

Grand Rapids, MI: Baker Books, 2006 ),  227)

1. Ibid., 230
2. “ موعظه به پست مدرنها: یک مصاحبه با برایان مک لارن” در موعظه با قدرت: دیدگاههای پویا از بیست مکاتبه کننده برجسته. میشل دودیت

Grand Rapids, MI : Baker Books, 2006), 126-27)

1. کمک به شرح این داستان، این کتاب برای واعظان مشروح مفید خواهد بود: سمفونی آیات کتاب مقدس: منطقی و قابل فهم کردن اصطلاحات بسیار زیاد کتاب مقدس ( 1990) نوشته مارک استرام؛ تصویر(نقشه) بزرگ خدا: دنبال کردن داستانهای کتاب مقدس ( 2002) نوشته وُگان رابرتز؛ و انجیل و ملکوت که اکنون در The Godsworthy Trilogy در دسترس می باشد ( 2000). این کتابهای مقدماتی در مورد الهیات کتاب مقدس کمک می کند که شخص در حین موعظه کتاب مقدس، اتحاد آیات کتاب مقدس را منتقل کند.
2. به فصلِ مارک دِوِر در رابطه با موعظه مشروح نگاهی بندارید، در نُه نشانه یک کلیسای سالم (راه صلیب، 2004)
3. جی. دبلیو، الکساندر، فکرهایی درباره موعظه

Garlisle, PA: Banner of Truth, Date), 239)

1. جان کالوین، مؤسسه مذهب مسیحی. تونی لِین و هیلاری آزبورن.

Grand Rapids, MI: Baker Book House, 1986), 245)

1. پیتر آدام، از کلام خدا صحبت کن: یک الهیات عملی درباره موعظه مشروح.

(Downers Grove, IL: Inter Varsity Press, 1996), 130