برای بیداری دعا کنید- در کلیسای دیگران

چه می شد اگر سالها وفادارانه و به طور جدّی دعا می کردید که بیداری به جماعت شما بیاید، و بعد یک روز، ظاهراً به طور ناگهانی، خدا به شکل برجسته ای به دعاهای شما پاسخ می داد؟

در سراسر شهر شما، هر روزه مردم در کلیسا جمع می شوند تا انجیل را از کلام خدا بشنوند. در خیابانها، در محل کارشان، در کلاسهای درس و خانه ها در سراسر شهر، اعضای کلیسایی که سابقاً ترسو بودند، اکنون وفادارانه انجیل را اعلام می کنند و ثمرات به سرعت می آید. زندگیها تبدیل شده، ازدواجها نجات یافته، و بیش از همه، دشمنان خدا یکی بعدی از دیگری سلاحهای سرکشی و طغلیان خود را کنار گذاشته و به پسر پر جلال و رحیم خدا پناه می برند.

چه می شد اگر همه اینها در شهر شما اتفاق می افتاد، درست مقابل چشمان شما، در یک کلیسای دیگر، فقط چند بلوک پایینتر از کلیسای شما؟

من گمان می کنم که همه ما می دانیم که در پاسخ چه باید بگوییم، اما مثل اینکه کلام حمد و ستایش و خوشی در گلویمان گیر کرده است.

چنین چیزی قبلاً اتفاق افتاده است. در سال 1839 روبرت مورِی ام چِین متوجه شد که وقتی به مدت چند ماه برای سفر بشارتی رفته بود و کلیسا تحت رهبری یک واعظ مهمان بود، بیداری عظیمی در کلیسایش اتفاق افتاده است. وقتی به نظر می رسد که خدا، خدمت روحانی دیگران را برکت می دهد، به جای اینکه خدمت روحانی ما را برکت دهد، چیزهای نسبتاً مهمی درباره ماهیت واقعی محبت ما به شکل خیره کننده ای آشکار می شود.

“دِیوترِفیس، کسیکه دوست دارد اول باشد.”

البته این جنگِ میان حسادت (غبطه) و شادمانی، چیز جدیدی نیست. یوحنای رسول در سومین نامه خود در مورد این مسأله می نویسد(یوحنا 3). در آیات پنج تا یازده، او دو مرد را به ما معرفی می کند: غایُس و دِیوترِفیس.

غایُس دوست دارد از مسیونرهایی که از کلیساهای دیگر فرستاده شده اند، استقبال کند و از آنها حمایت کند، چون عیسی را دوست دارد و او را محبت می کند (آیات 5 – 8).

خُب، دِیوترِفیس، اینطور نیست. دِیوترِفیس، به یک دلیل ساده، از این کارگرانی که از کلیساهای دیگر فرستاده شده اند، استقبال نمی کند. یوحنا صریحاً به ما می گوید که دِیوترِفیس “سرداری بر ایشان را دوست می دارد.” (آیه 9). او هیچ اشتیاقی ندارد که کار انجیل انجام شود، مگر اینکه آنرا خودش انجام دهد. او از هیچ ثمره و میوه ای خوشحال نمی شود، مگر اینکه میوه خودش باشد. او هیچ رقابتی را تحمل نمی کند. یوحنا بی پرده می گوید، طرز نگرش و اعمال دِیوترِفیس، “بد(شرّ)” است. (آیه 11).

بد(شرّ)- کلمه سنگینی است. و صراحتاً آنچه بیش از همه مرا از دِیوترِفیس می ترساند، این است که به ما گفته نشده که او اصول و تعالیم درست و پذیرفته شده را نمی دانست، تا به این ترتیب او را تبرئه کنیم. چیزی از بدعت یا دیدگاههای نادرست در مورد مسیح، ذکر نشده است. کلّ چیزی که ما می دانیم این است که الهیات دِیوترِفیس بر روی کاغذ کاملاً درست به نظر می رسید. اما روح رقابت کننده او، محبت فرضی او نسبت به انجیل را نمایان کرد، محبتی که فقط مختصِ گروه خودش، خدمت روحانی خودش بود- نهایتاً محبتی برای خودش بود. درست مانند هر مُشرک دیگری.

نکته ای نه چندان ظریف

در اینجا نکته نه چندان ظریفِ این مقاله مطرح می شود: مانند دِیوترِفیس نباشید! بلکه، از آنچه که نیکوست پیروی کنید. یعنی از روحِ برافرازنده انجیل، و عدم رقابتِ غایُس پیروی کنید.

اما چرا این مسأله اینقدر مهم است؟ چون نه تنها قلب شما، بلکه ارزش انجیل در چشم دنیا، در خطر است.

گوش کنید، شما می توانید تمام روز در مورد حمد و ستایش خدا برای برکات موفقیت انجیل در کلیسای خود صحبت کنید- و تا اندازه ای باید این کار را انجام دهید. با اینحال همیشه اثری از نفع شخصی وجود خواهد داشت. روی هم رفته، این کلیسای خودتان است.

اما چه می شد اگر خالصانه به خاطر موفقیت انجیل در کلیساهای دیگر، چه در کشوری دیگر یا حتی در قسمت دیگر شهر، خدا را ستایش می کردید؟

چه می شد اگر خوشحال می شدید از اینکه به خاطر خدمت روحانی شخصی دیگر، کار مسیح برافراشته شده و باعث خوشی و لذت دیگران است؟ اگر این کار را بکنید، نشان می دهد که شما عیسی و انجیل او را دوست دارید- نه فقط گروه خودتان، کلوپ خودتان، خدمت روحانی خودتان، کلیسای خودتان.

به همین دلیل بسیار مهم است که ما طرز نگرشی مانند طرز نگرش غایُس را در قلب خود و در قلب اعضای کلیسای خود ترویج دهیم. محبت ما به عیسی و جلالش، زمانی به شدت می درخشد که از پیشرفت انجیل خوشحال شویم، حتی زمانیکه هیچ شانسی نیست که اعتبار این کار از آنِ ما شود.

چگونه روح غایُس را ترویج دهیم

شما چگونه می توانید چنین روحی را در کلیسای خود و در قلب خود ترویج دهید؟ در اینجا چند طریق مطرح شده است.

1.دعا کنید و مطالعه کنید.

اول، دعا کنید و مطالعه کنید. با تأمل در عباراتی چون سوم یوحنا شروع کنید که جلال منحصر به فردی را نشان می دهد که می توانیم آنرا “خوشی بی غرضانه” در پیشرفت و ترقی انجیل بنامیم. و دعا کنید که خدا قلبی به شما بدهد که عاشقِ تشویق کردن پیشرفت انجیل باشد، در هر جاییکه این اتفاق بیفتد و توسط هر کسی که اتفاق بیفتد. چرا؟ چون شما دوست دارید ببینید که عیسی جلال می یابد.

2. الگو سازی کنید و تعلیم دهید.

دوم، الگو سازی کنید و تعلیم دهید. به طور پیوسته برای دیگر کلیساهای امین، به اسم، در ملأعام، از روی سکوی موعظه، صبح روزهای یکشنبه دعا کنید و به کلیسای خود نشان دهید که این مسأله به چه شکلی خواهد بود. آزادانه خدا را ستایش کنید، به خاطر پیشرفتی که به کلیساهای دیگری می دهد که یک انجیل را موعظه می کنند، حتی به کلیساهایی که در شهر خودتان است. و برای مسیحیان و کار انجیل در نقاط دیگری در سراسر دنیا هم دعا کنید. به این ترتیب به قوم خود تعلیم دهید که ملکوت خدا، خیلی، خیلی بزرگتر از کلیسای محلی شماست.

3. حمایت کنید و جشن بگیرید.

سوم، حمایت کنید و جشن بگیرید. و مانند غایُس امین، تا جایی پیش بروید که پولی را که می توانستید برای کلیسا خود استفاده کنید، به دیگران بدهید. آنرا برای برکت دادن به کلیساهای دیگر و برای حمایت از کارگران امینی که به خاطر نام مسیح فرستاده شده اند، بدهید (سوم یوحنا 7). دوباره می گویم، وقتی کلیسای شما، پولش را برای برکت دادن و حمایت از کار انجیل در بیرون از کلیسا می فرستد، مانند یک بلندگویی است که اعلام می کند، “ما عیسی و جلالش را دوست داریم، نه فقط گروه خودمان و خدمت روحانی خودمان را.”

قطعاً شما باید مقداری پول برای مراقبت و توجه مسئولانه نسبت به جماعت خود نگاه دارید. من این را درک می کنم. اما آیا واقعاً به تمام پولی که خدا به شما می دهد، نیاز دارید؟ واقعاً؟ آیا این به شکل شگفت انگیزی آزادی بخش و روشن کننده انجیل نیست که چکی را بنویسید که اعلام می کند، با فیض خدا، کلیسای شما از اسارت نفعِ شخصی که محدود و منحصر به یک عده می باشد، آزاد است؟ کلیساهای حقیقی برای دلار، یا اعضا، یا جلال، با یکدیگر در رقابت نیستند. روی هم رفته، همه پولها، همه مردم، همه جلال، متعلق به خداست.

باشد که خدا را به خاطر موفقیت کلیساهای دیگر حمد و ستایش کنیم- و واقعاً با تمام وجود این کار را انجام دهیم.

خدا نقشه عظیمی برای کلّ دنیای خود دارد، و خدا کارش را در دنیا انجام خواهد داد. او فرزندانش را نجات می دهد، و آنها را در ایمان محفوظ می دارد، و آنها را در قدوّسیت رشد می دهد.

گاهی اوقات از طریق ما این کار را انجام می دهد. گاهی اوقات از طریق کلیسایی که پایین خیابان است. باشد که ما در محبت خود برای جلال مسیح رشد کنیم تا به هر ترتیبی که این کار انجام می شود، بگوییم، “خدا را شکر”، و واقعاً با تمام وجود این کار را انجام دهیم.