موفقیت در خدمت روحانی چیست؟ چگونه می توان آن را اندازه گیری کرد؟

پاسخگویی به این سؤال، دشوار است، چون قواعد مربوط به رقابت کردن در کار است.

1. مسائل ماوراء الطبیعه را اندازه گیری کنیم؟ همیشه نمی توان ثمربخش بودنِ مسائل ماوراء الطبیعه را اندازه گیری کرد.
2. موفقت برابر است با امانتداری. یکی از مهمترین معیارهای ما برای موفقیت باید این باشد که آیا شخص کلام را با امانتداری موعظه می کند یا خیر، و آیا زندگیش مطابق کلام می باشد.
3. چیزی بیش از تعداد افراد حاضر در جلسه. تعداد افرادی که در کلیسا شرکت می کنند، تنها عاملی نیست که باید مورد توجه قرار بگیرد، بلکه باید توجه کنیم که اعضا تا چه اندازه در قدّوسیت رشد می کنند، چه تعدادی به عنوان رهبر پرورش می یابند، چه تعدادی از اعضا به مأموریت مسیونری می روند، و غیره. چنین عواملی، عوامل غنیتر و پیچیده تری هستند، و در بسیاری از موارد بهترین شاخصها برای سنجش امانتداری و موفقیت خدمت روحانی یک شخص می باشد.
4. موفقیت همیشه قابل مشاهده نیست. ممکن است یک خدمت روحانی امین و “موفق”، ثمره قابل مشاهده و فوری نداشته باشد. اَدونیرام جادسون در طول هفت سال، یک ایماندار هم ندید. بعلاوه، با گذشت زمان می توان فهمید که عکس العملهای اولیه می تواند بسیار فریب دهنده باشد. (متی 13: 1 – 23). و ارمیای نبی تا چه اندازه “ثمره” کارش را دید؟
5. اما باید ثمره قابل مشاهده را مورد توجه قرار داد. خدا عطایای مختلفی به افراد مختلف می دهد. ممکن است یک نفر با امانتداری و وفاداری کاری را انجام دهد که استعداد و عطیه انجام آن کار را ندارد. در چنین مواردی، ثمره قابل مشاهده اندکی وجود خواهد داشت، چیزی که باید در ارزیابی حمایتها و نقشه های طولانی مدت شخص مورد توجه قرار گیرد. همه مسیحیان از کلیسا نمی خواهند که بخشی از درآمد خود را برای حمایت از آنها در خدمت روحانی تمام وقت کنار بگذارند. میوه قابل مشاهده بخشی از چیزی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
6. کلام آخر چیست؟ اساساً موفقیت در خدمت روحانی یعنی امانتداری، اما تلاش برای ارزیابی ثمره خدمت روحانی شخص، با فروتنی و احتیاط، نقش حمایت کننده را در اندازه گیری موفقیت در خدمت روحانی به عهده دارد.