آیا من می توانم گروه کوچک خود را به عنوان کلیسای خود بدانم؟

بسیاری از کلیساها، خدمت گروه کوچک را دارند. گروههایی در اندازه های مختلف (معمولاً حدود ده ایماندار) که یکی از بهترین زمینه ها برای مذاکره در مورد آیات کتاب مقدس و در میان گذاشتن نیازهای خود برای دعا و دریافت حمایت می باشد. در طول گردهمایی اصلی روزهای یکشنبه، ممکن است چنین فرصت مشابهی برای برقراری رابطه متقابل در چنین سطحی وجود نداشته باشد، این مسأله باعث شده که گروههای کوچک به چیزی تبدیل شود که حیاتی ترین خدمت “یکدیگر” در آن اتفاق می افتد. روابط به هم وابسته می شود، دیدگاهها در میان گذاشته می شود، و مشکلات و سختیهای زندگی مورد بحث قرار گرفته و رسیدگی می شود.

به خاطر همه این چیزها، به راحتی چنین گروهی می تواند تمرکز اصلی زندگی روحانی اعضا را به خود اختصاص دهد. در واقع این گروه تبدیل به کلیسا می شود.

درحالیکه این مسأله قابل درک می باشد، اما مطلوب نیست. گروههای کوچک نباید جایگزین جلسه اصلی کلیسا شود. اگر گروه کوچک شما، کلیسای شما شده، شما چیزی را از دست داده اید. مهم نیست که در بعضی زمینه ها که تعداد ایمانداران زیاد نیست، کلیساها آنقدر کوچک هستند که مانند گروههای کوچک عمل می کنند. کتاب مقدس به ما نمی گوید که کلیسا باید چه اندازه ای داشته باشد. آنچه ما در اینجا مطرح می کنیم این نیست که آیا کلیساهای سالم می توانند گروههای کوچکی از افراد باشند -می تواند اینطور باشد- اما آیا گروههای کوچک می تواند جانشینی برای کلیسا باشد – نباید اینطور باشد.

چرا که نه؟ اولاً، چون عضو کلّ خانواده کلیسا بودن، طریقی برای اثبات این مطلب می باشد که خدا با چه کسی مصالحه کرده است. گروههای کوچک ما به طور یکسان انعکاسی از کلّ گستره سنیّ و پیشینه هایی که در خانواده وسیعتر کلیسایی وجود دارد، نمی باشد. اما گردهماییهای یکشنبه ما چنین چیزی را در خود دارد، و این مسأله اهمیت دارد.

دوم، به درستی که وسعت کاری که گروه کوچک می تواند داشته باشد بسیار کم است، چون یک گروه کوچک است. کلیسا بدنی است که از قسمتهای بسیاری تشکیل شده، هر بخشی نقش جداگانه ای در زندگی بدن بازی می کند. در یک گروه کوچک، عطایا و خدماتی که در خانواده وسیعتر کلیسا ارائه می شود، وسعت کاملی ندارد.

سوم، گروه کوچک مانند یک کلیسا رهبری نمی شود. بنابراین نمی تواند در مورد مشکل مربوط به اصول و تعالیم یا طرز رفتاری که رهبران رسمی و شناخته شده کلیسا مسئولیت آن را به عهده دارند، نظر نهایی را بدهند. نمی تواند شام خداوند را به طریقی که در مورد اتحاد کلّ کلیسا صحبت می کند، برگزار کند.

بنابراین گروههای کوچک می تواند مکمّل فوق العاده ای برای زندگی جمعی کلیسا باشد، اما هرگز نباید جایگزینی برای آن باشد. ما می خواهیم در کلیسایی باشیم که گروههای کوچک دارد، نه کلیسایی که گروههای کوچک می باشد. مرکز اصلی زندگی کلیسایی، کلّ انجمن (جمع) می باشد، نه گروه بندیهای کوچک.

یادداشت ویراستار: این مقاله اقتباسی از کتاب جدید سَم آلبِری می باشد، چرا خود را درگیر کلیسا کنیم؟